W młodości często nie chcemy myśleć o dalekiej przyszłości, a z pewnością nie o sobie jako kobietach dobiegających sześćdziesiątki czy siedemdziesiątki. Zdrowie i siły sprzyjają, ciało nawet jeśli nie jest idealne, to z pewnością jest młode.
Silver tsunami
Alžběta Bublanová w powieści „Kamienica” wciąga prostą narracją w myśli i emocje kobiety, która ma już dorosłą córkę, a piętnaście lat wcześniej została wdową. Razem z bohaterką przyglądamy się nie tylko jej życiu, ale razem z nią patrzymy w lustro. Bohaterka nie ma już wyjścia i musi spojrzeć prawdzie w oczy. Mierzy się z myślą, że o minionej młodości i wręcz niedowierza, że miałaby już mieć swoje życie za sobą. Czy coś jeszcze ją czeka? Czy może pozwolić sobie, by się ładniej ubrać, uczesać, pójść do kawiarni, na wino, do teatru, poznać mężczyznę?
Przygląda się innym kobietom. Starym i młodym, myśląc: „Te wszystkie kobiety, które na stare lata potrafią nadal zachowywać się, jakby były młode. Ja tego nie umiałam, nawet jak byłam młoda. Może nie mam tego we krwi”.
Spełnione marzenia w kwiecie wieku
W wyniku niecodziennego zdarzenia u bohaterki „Kamienicy” następuje przebudzenie. Kobieta zaczyna zastanawiać nad tym, co jeszcze mogłaby zrobić, by zacząć cieszyć się codziennością. Dopiero, kiedy zaczyna dbać o siebie, daje przykład córce, która z kolei mierzy się z niespełnionymi marzeniami. że i dla niej jest jeszcze czas na życie, może podejmować własne decyzje, wziąć głęboki oddech i uwierzyć w siebie.
Alžběta Bublanová powoli podejmuje trudne tematy, które uruchamiają pasmo refleksji nad własnym życiem. Dzięki temu można zagłębić się w świat przemyśleń, rozterek, ale i fantazji. Zwinnie pokazuje, że warto walczyć o marzenia, szczęście, bez względu na wiek. Dr hab. Krystyna Rymarczyk w recenzji „Kamienicy” podsumowała powieść jako: „wnikliwą analizę życiowych wyborów, zysków i strat.”
„Kamienica” Alžběty Bublanovej jest zaproszeniem do wyjątkowej podróży w głąb siebie. Warto odbyć ją wcześniej niż później. Warto czasem postawić życie na głowie i nie podążać utartą ścieżką, bowiem nigdy nie jest za późno, by odważyć się żyć!
Alžběta Bublanová w 2012 r. zdobyła nagrodę Máchova růže od Akademii Czeskiej Literatury za zbiór opowiadań „Čtyři stěny”. Opublikowała powieści „V Tichu”, „Barák” (Kamienica), „Ti, kterým se narodíš” oraz opowiadania „Odraz ode dna”. Urodzona w Brnie, ukończyła Akademię Literacką im. Josefa Škvoreckiego w Pradze.
Nasze wydawnictwo w 2021 r. udostępniło polskim czytelnikom „Barák” w przekładzie Justyny Pokorskiej pt. „Kamienica”. W marcu 2022 roku pojawił się poradnik „Ćwiczenia kreatywnego pisania. I Szekspir jakoś zaczynał” Alžběty Bublanovej i Andrei Selzerovej. Obecnie pracujemy nad kolejnymi przekładami i planujemy przenieść z Czech do Polski całą twórczość Alžběty Bublanovej. Zostańmy zatem w kontakcie!
