Drogi Czytelniku!
„W ciszy” to powieść o dojrzewaniu młodej dziewczyny, która jest książką nie tylko dla młodych ludzi, ale dla wszystkich czytelników, którzy łakną literatury bliskiej życiu. U Bublanovej można odnaleźć prawdziwe fragmenty naszej rzeczywistości, choć nie każdy odważy się to przyznać.
Pamiętaj, że prozy Alžběty Bublanovej nie należy pochłaniać zbyt szybko. Należy czytać ją po kawałku, ale codziennie. Po kilku takich wieczorach nawet nie zauważysz, gdy przejdziesz na drugą stronę lustra i zaczniesz przyglądać się sobie oraz otaczającym cię ludziom. Bezcenne.
Samych wspaniałości
Sylwia Chrabałowska
Alžbeta Bublanová po raz kolejny uświadamia, że niezależnie od tego, ile mamy lat, zmagamy się z tym samym. Zarówno jako nastolatki, kobiety wchodzące w dorosłość, jak i dojrzałe matki mamy w sobie pustkę, którą staramy się zapełnić w przeróżny sposób. Otchłań, która nas wciąga i chce przejąć kontrolę nad naszym życiem, wywołuje chęć ucieczki, rozczarowanie codziennością, trudne emocje i ogrom refleksji nad własnym życiem.
– Barbara Pawliczek, autorka „Punktu wspólnego”
Adéla ma piętnaście lat...
Adéla ma piętnaście lat, nie lubi szkoły, denerwują ją jej rozwiedzeni rodzice. Chce już być dorosła i decydować o sobie, dlatego często ucieka do nocnego baru „Cisza”. Opuszcza szkołę, wychodzi z domu, a jedynym stałym elementem dla niej jest bar.
Świat dziewczyny się zmienia...
Świat dziewczyny się zmienia, podobnie jak jej ambicje i aspiracje. Idziemy za bohaterką, przyglądając się jej historii i myślom. Jeden rozdział, to jeden rok życia bohaterki. Mijając jej trzydzieste urodziny, zobaczymy jak wyimaginowany krąg się zamyka.
"Życie cię uspokoi".
Wypijam pierwszy kieliszek.
– Czuję nienawiść – szepczę.
– Do kogo?
– Do rodziny. Ale też do siebie. Nie wiem, co to jest. Jakaś potrzeba, aby coś osiągnąć. Już teraz. Nie czekać, aż będę miała trzydzieści lat. Boję się, że potem już się nie da. Albo coś zrobię teraz, albo już nigdy. Potem będę już zbyt leniwa. Zacznę rodzić dzieci. Znajdę pracę, w której będę miała spokój. Rano do pracy, z pracy do domu do męża, po drodze wstąpić do sklepu, zrobić zakupy, ugotować obiad. I do tego dzieci. Każdy dom jest taki sam. I czekanie na urlop. A potem na śmierć. Nikt nie ma nic innego. Ja tak nie chcę.
Barmanka mi dolewa.
– Życie cię uspokoi.
Mocna, kipiąca od emocji powieść Alžběty Bublanovej obnaża naturę dorastania i dorosłości w toczącym się bezustannie kole życia. W pogoni za dorosłością i złudną wizją szczęścia można się zatracić, zagubić siebie i sens ciągłych starań. Każdy z nas, podobnie jak bohaterka, ma własną Ciszę, w której szuka schronienia, uciekając przed uwierającą rzeczywistością.
– Jola Bugała-Urbańska, @czytanie.na.platanie
o autorce
Alžběta Bublanová
Alžběta BublanováAlžběta Bublanová w 2012 r. zdobyła nagrodę Máchova růže od Akademii Czeskiej Literatury za zbiór opowiadań „Čtyři stěny”. Opublikowała powieści „V Tichu” (W ciszy), „Barák” (Kamienica), „Ti, kterým se narodíš” (Im przeznaczone) oraz opowiadania „Odraz ode dna”. Jest współautorką poradnika dla pisarzy „Cvičebnice tvůrčího psaní: I Shakespeare nějak začal” (Ćwiczenia kreatywnego pisania. I Szekspir jakoś zaczynał). Urodzona w Brnie, ukończyła Akademię Literacką im. Josefa Škvoreckiego w Pradze. Od ponad czterech lat uczy kreatywnego pisania i wydaje lokalny magazyn o jednej z praskich dzielnic.
Poznaj bliżej Alžbětę Bublanovą i jej psychologiczną prozę, która zagląda w duszę i niesie obserwacje dotyczące życiowych wyborów.
Kamienica budzi do życia tych, którym się zdaje, że na wszystko już za późno. Nie ma tu znaczenia wiek, a raczej przekonanie o tym, czy jest się młodym, czy już może starym. Lektura pomaga spojrzeć na siebie świeżym okiem. Skoro bohaterka była w stanie zmienić swoje życie tuż przed emeryturą, to każdy może.
Im przeznaczone z kolei przypomina, że wszystko ma swoje źródła, ale to w naszych rękach jest moc i zdolność do samosterowności. Pomaga zrozumieć lepiej dzieci, młodzież i dorosłych. Zdajemy sobie sprawę, ilu rzeczy byliśmy niemymi świadkami, jak bardzo przejęliśmy cudze myśli za własne. Lektura może prowadzić do bardzo zdrowej autorewizji. Możliwe, że ktoś może w jej wyniku podjąć decyzję o tym, by ustanowić swoją nową tożsamość, odcinając się od niechcianych wpływów z przeszłości.
PS Alžběta Bublanová razem z Andreą Selzerovą napisały podręcznik z wieloma ćwiczeniami kretywnego pisania. Jeśli masz ochotę, zobacz i KLIKNIJ.